پل شهر چاي ميانه در ۱۲ كيلومتري جنوب شهر ميانه در نزديكي قريه تازه كنده بر روي رودخانه شهر چاي كه يكي از شعبات قزل اوزن است قرار گرفته است . قدمت پل بر طبق متون و مأخذ سفرنامه ها به دوره صفويه مي رسد كه در ساليان متوالي مكرراً مورد تعمير قرار گرفته است .
اين پل به طول ۲۶۰ متر و عرض ۹/۷ متر داراي ۲۳ چشمه با طاقي جناغي بود كه به علت ويران شدن دو چشمه بر اثر سيل يك طاق مسطح بتوني ناموزون بجاي آن احداث كرده اند . عرض چشمه ها هر كدام ۷۰/۶ و ارتفاع پل در حدود ۲۵/۵ متر مي باشد . بر روي پايه ها كه داراي آب برهاي مثلثي شكلي مي باشند كنودهاي پنهاني احداث شده كه دهانه آن بوسيله پشتبند سه طبقه منشوري شكل مسدود گشته است و روزنه هاي بيضي شكل كه بر روي آن ساخته شده كار تهويه هواي داخل كنود را به عهده دارند .
در طرفين ورودي هاي گذرگاه پل در گذشته ميلهائي با ارتفاع ۵/۱ متر و سرستونهاي چهارگوش مطبق تعبيه شده بود كه عابران را به تنها راه مطمئن معبر هدايت مي كرده است .
جان پناههاي پل را به ارتفاع ۷۰ سانتيمتر با سيمان و آجر ساخته اند . مصالح غالب در بنا آجر است و فقط در پايه ها سنگ سفيد به صورت مكعب تراش دار بكار رفته و در طاق مسطح دو چشمه نيز از بتون مسلح استفاده شده است .
آخرين تعمير پل بنا به كتيبه منصوب بر پيشاني يكي از طاق ها ، در دوره ولايتعهدي عباس ميرزا در آذربايجان انجام گرفته است .